Zo, lieve kijkbuiskinderen.... Het is alweer 3 jaar geleden dat 4 gekken op reis gingen door Oost-Europa, dus wordt het tijd voor een nieuwe trip. En onder het motto: hoe meer zielen hoe meer vreugd gaan we deze keer met 2 auto's en met 8 man.
Het gaat weer een doldwaze tocht worden vol mooie natuur, nieuwe mensen en deze keer met HDMI.
Iemand met een zeker niveau van ruimtelijk inzicht zal denken dat bagage van 7 nerds die drie weken op vakantie gaan niet in twee personenauto's zou passen.
Dat is dan ook wat meerdere mensen zeiden de afgelopen paar dagen.
Echter hebben een stapel gediplomeerde beta's altijd een wat eigen kijk op ruimtetijd en blijken achterbakken van auto's van binnen vaak groter dan van buiten.
Alles ruim binnen planning ingepakt restte ons nog te wachten tot de lokale Hengeloose slijter--genaamd Braak--open ging en wat geschikte producten verder was alles klaar voor seizoen twee van de reeks aan suffe blogposts op een veel te groene website. Sorry.
Onze eerste dag bestaat voornamelijk uit snelweg. Autobahn zelfs. De meeste mensen gebeurt daar natuurlijk niets, maar nog voor we op de helft waren kreeg het groene deukblik met Mazda-logo het signaal "bitte folgen" van ze Germans. Het blijkt dat twee Nederlandse auto's vol met langharig tuig een recept is voor drugsproblemen. Uiteraard heeft een stel burgerts de papiertjes allemaal netjes voor elkaar, maar die meneer met de dreads mag toch nog wel even met zijn Duitse collega meelopen om in een bekertje te wateren. Alle stereotypen ontkracht kunnen we onze weg snel weer vervolgen, recht een stukje bauunternemen-gerelateerde Stau in...
Gelukkig komt de reis uiteindelijk uit bij Viborg in Denemarken, op een camping waar je blijkbaar raar bent als je in een 'tent' gaat slapen in plaats van in je caravan op je seizoensplekje. De gemiddelde TuinfeesTer was gelukkig al wat raar, dus frisbeën op een springkussen bedoeld voor iets jongere kinderen kon er ook nog wel bij. Nadat iedereen de dagelijkse gymnastiekoefeningen had gehad was er nog net even tijd voor een lauw blik bier aan de rand van één van de lokale meren, genietend van de zon die eigenlijk net niet helemaal onder gaat; een raar maar mooi gezicht :)
Na een vrij koude nacht op de familiecamping was het tijd voor de trippers om zich naar Noorwegen te begeven. Na het inpakken van de tenten zijn we op weg gegaan naar de Color Line-ferry om De Grote Plas© over te steken. Op de parkeerplaats bij de ferry hebben we nog een balletje overgegooid, ons best doende om alle oldtimers die zich daar hadden verzameld niet te raken. De overtocht zelf was vrij eventloos, al wisten de Noren ons te verbazen met goedkoop taxfree bier om onze stash bij te vullen.
Over stashes gesproken... Bij het verlaten van de ferry werd ondergetekende uit de rij gepikt, om eens grondig aan een onderzoekje te onderwerpen, net als de dag ervoor. Van werk, hobbies en vrienden tot drugsgebruik en toekomstplannen; de stevige, op een gorilla lijkende meneer wilde alles weten. Blijkbaar vielen de antwoorden in de smaak, dus na een kleine waarschuwing over het niet bij je mogen hebben van een mes mochten we weer gaan.
Vanuit de ferry zijn we rechtstreeks naar het hostel in Oslo gereden om daar, na een 50ish kilometer file, de verjaardag te vieren van kaasbol, die vandaag 31 geworden is! Om deze speciale gelegenheid te vieren hebben we kaasbol een simpele opdracht gegeven: elk felicitatiecomment onder deze blog wordt omgezet in een met jachtbitter gevuld shotglas, welke dient te worden genuttigd door de jarige Job op een nader te bepalen avond. Dus, laat je creatieve geest de vrije loop en help kaasbol de winter door.
Tot een volgende keer,
Kaasbol leeft nog! Dat leek me vast belangrijk om mee te beginnen. Uiteraard hebben we z'n verjaardag gevierd met een neutje, maar geforceerd een halve fles vocht van het soort dat in Noorwegen meer per kilo kost dan goud is natuurlijk onzin ☺
Oslo dan. Voor een forse stad die de hoofdstad is van een land dat onmeunig veel kronen verdient met olie viel Oslo eigenlijk wat tegen. Een aantal mooie gebouwen links en rechts, maar met name overal bouwputten en file's... Dat ze geld hebben blijkt verder wel uit het operagebouw wat uit een enkel blok marmer lijkt gehouwen en de onwaarschijnlijke hoeveelheid fiscaal voordelige Tesla's.
Meer de moeite waard was het Vikingskiphuset, ook wel Vikingschipmuseum voor mensen die een verstaanbare taal spreken. De Noren hebben de afgelopen tijd niet alleen olie, maar ook een drietal karakteristieken Vikingschepen. Een zevental letterlijk danwel figuurlijk langharige wannabe Vikingen haden eigenlijk zin om de roeispanen ter hand te nemen en een stukje Noorwegen te veroveren in naam van Koning Willem IV (die overigens nog steeds een máximale baard mist; als u meeleest, mevrouw Van Oranje Nassau, de beste man kan wat aanmoediging gebruiken). Losgerukt van het museum met geschikte bootjes bleek ook het nabijgelegen strandje erg geschikt voor gebakken Rembrandt en een bergschoenencheck op de rotsen.
Na Oslo uitgespeeld te hebben reden twee stalen strijdwagens in noordelijke richting naar Koppang. Op deze route hebben we de eerste paar typische Noorse autowegen, waar het normaal gesproken op een rustig tempo doortuft over kronkelige op-en-neertjes met na elke bocht een supermooi uitzicht. Deze trip zou deze trip echter niet zijn zonder oponthoud onderweg, en bij gebrek aan lokale politiepetten waren we ditmaal getuige van 's werelds langste stuk wegwerkzaamheden waardoor we na elke bocht wel erg veel tijd hadden om uit het raam te kijken. Niet teveel getreurd echter, een paar uurtjes rustig doortuffen brengt ons uiteindelijk op camping Koppang. Hopende dat de naam niet Noors is voor hoofdpijn waren we aldaar getuige van een zeldzaam fenomeen: fanatiek rennende en vliegende TuinfeesTers. De weinige toeschouwers moeten zich af hebben gevraagd hoe oud die gekke lui met die frisbee en een slingerbal nou eigenlijk waren. Hoofdpijn bleek enkel vam toepassing op de mensen die een directe treffer van een frisbee of slingerbal te pakken kregen.
Nadat we in Koppang snel de tenten weer onthamerd hadden gingen we richting Trondheim, de meest noordelijke stad die ons pad kruist op deze trip 2.0™.
In Trondheim hebben we onze laatste medereizigster opgepikt, Mirjam, een vriendin van Mandy en al jaren woonachtig in het hoge noorden. Dit betekende wel dat onze al strak bepakte stalen rossen wat moesten optimaliseren om haar plus bagage ook mee te krijgen. Gelukkig/jammer genoeg hadden we ondertussen al zo goed als alle goudgele rakkers die we mee hadden genomen opgedronken, wat het mogelijk maakte een indeling te maken waarmee alles pastte.
Na een kop koffie ging de reis naar het meest avontuurlijke plan van de vakantie: wildkamperen. Mirjam kende een mooi meer in de bergen in de buurt, het was wel "100 tot 200 meter" van de parkeerplaats lopen maar dat was wel te doen. Op de parkeerplaats aangekomen en een goede kilometer horizontaal en zeker 150 meter verticaal afgelegd te hebben met veel te veel bepakking, tenten, koelboxen, etc waren we op lokatie; een fantastisch meer in de bergen met een mooi grasveldje en zelfs een plek om een vuurtje danwel BBQ te stoken.
Gezien de geweldige conditie van de gemiddelde tuinfeester waren we direct klaar om onze tent op te zetten en hout te gaan sprokkelen voor het avondeten. akaIDIOT wist zelfs hou sprokkelen spannend te maken door iets onhandig te doen tijdens het hakken van een stuk hout uit een boom, resulterende in een schouder die uit de kom schoot. Onze verse aanwinst Mirjam wist zich meteen onsterfelijk te maken binnen de groep en had zijn schouder zo weer op zijn plek, toch wel erg handig om iemand die bij het rode kruis werkt bij je te hebben.
Het was van belang snel alles op te zetten gezien er vooral kakweer voorspeld was, waarvan we ook genoeg op ons dak hebben gehad. Dat mocht de pret niet drukken en een paar flinke naaldbomen hielden ons droog-ish terwijl het vuur ons warm-ish hield. Op een gegeven moment was het toch tijd om de koude slaapzak in te duiken, de enige manier om ons daar bewust van te worden was ons horloge; om middernacht was het nog steeds licht.
De volgende dag werden we wakker met meer water uit de hemel, de weerklank waarvan in het meer samengegaan met het uitzicht over de beboste bergen met wegtrekkende mist een magisch rustmoment creëerde.
Wakker waren we nog niet dus er moest wel koffie gezet worden. Uiteraard moest dit ook op vuur gebeuren, maar het hele bos was grondig doorweekt. Na veel zoeken op de bergwand zijn we er in geslaagd genoeg droog-ish hout te vinden om door onze bushcraft-held kaasbol om te laten zetten in warmte in een speciaal daarvoor meegebracht device. Deze bleek niet helemaal opgewassen tegen de koffiebehoefte van acht slaperige tuinfeesters, waardoor het tijd, moeite, bijna-verbrande wenkbrauwen van Sakartu en heel veel geduld heeft gekost alvorens de koffie gereed was. Het resultaat mocht er wezen gelukkig: unaniem besloten dat het de beste koffie was ever.
Na de koffie bleek dat het toch best wel koud was en verplaatste het TuinfeesT zich weer met bepakking de berg af richting auto. Een korte rit verder kwamen we aan bij een fijn hostel in in Trondheim, waar we nog voor we incheckten alweer wat karma hadden verzameld door een oude verdwaalde verdwaasde Zweed te helpen die net voor ons een lekke band reed met het verwisselen van zijn wiel. Een fijne nacht in een (bijna te) warm bed bed was het de volgende dag tijd om weer richting het zuiden te vertrekken, met als reisdoel de mooiste stukken Noorwegen: de fjorden.
Soms gebeuren er gewoon teveel coole dingen om ook nog eens over van alles te gaan zitten bleghen. Volgens mij waren we gebleven bij Trondheim, waar we, na een bezoekje aan het lokale superwinkelcentrum voor mensen die geen jas (meer) bij zich hadden of een lekker warm dekentje tegen de winterse Noorse zomer wilden, vertrokken richting Kristiansund.
De weg naar Kristiansund is erg fijn, na de files van de grote stad ontsnapt te zijn; onze eerste ervaringen met fjordlandschappen. Precies zo'n moment waarop mensen de halve dag wauw roepen en de maker van een zeker veel te groene blog boos aankijken dat het eigenwijze ding geen fotoalbum heeft. Op zich kunnen we wel linken naar externe plaatjes, maar daar klikt die lul daar weer geen foto's van de vakantie in:
Iets later dan gepland aangekomen in Kristiansund met zn allen snel een viertal tenten opgezet en op zoek gegaan naar anti-hongerfacilifeiten. De camping beschikte niet over een open source fornuisje, zoals op veel Noorse campings wel het geval is, maar wel een cafetaria dat rond 20:45 nog maar liefst een kwartiertje open zou zijn. De lokale op een Hairy Biker gelijkende baas van een chef was het an sich met ons eens dat ie nog niet dicht was, maar had duidelijk niet meer op gasten gerekend. Meedenkend campingvolk als we zijn is het natuurlijk ook prima als we even z'n magnetron lenen om onze blikjes tokkievoer op te warmen. Dat voorstel deed het beter in de planning van Chef Viking. Effect was echter dat Kapitein De Kok (met K-O-K) de oven even aanslingerde voor de bonenschotel, pannen pakte voor de ingeblikte spaghetti en soort-van-kippensoep en het geheel voor ons klaar ging staan maken. Verder was het vrijdag en ging de toko voor het weekend dicht. Resultaat: zorg ook maar even dat de saladebar leeggaat, jongens. En als we toch bezig zijn ziet die spaghetti van jullie er maar matig uit, de spiffy tomatenprut die anders weggegooid zou worden kan daar nog wel bij. Terwijl we met een verbaasd gezicht naar de baaskok stonden te kijken was het besluit gauw een fles wijn cadeau uit de auto te halen snel genomen. Met de heerlijke bijeengeraapte salade vers achter de kiezen kwam de Heavy Metal Chef de tweede gang naar buiten rijden: gastronomisch gastvrije ervaring compleet.
Voor het slapengaan nog even een wandeling rond de camping gemaakt. Kristiansund ligt aan de oceaan, dus bleek de wandeling door een soort van moeras een aaneenschakeling van Kodakmomentjes en Photo Spheres. Zeker in de latere uurtjes werd de lokale mini-fauna echter bijzonder irritant. Kristiansund bleek uitgerust met een enorme verzameling aan piepkleine mugjes, door de tripleden al snel Vliegende Haatbaarden gedoopt. Al schuddend met armen (en zwaaiend met kinnen) om ons heen was de pre-slaap-wandeling toch een succes; het uitzicht was het waard.
Vanuit Kristiansund begaven we ons over de Atlantic Road langs de kust op weg naar de volgende bestemming: Trollveggen.
Onze Native Norwegian wist ons te vertellen dat er een kwak koud Noordpoolweer over Noorwegen zou trekken gedurende de komende paar dagen, dus we maakten ons op voor een bibbernacht. Vlak nadat we de tenten hadden opgezet begon het te regenen; regen die op 5 minuten na volhield gedurende ons gehele verblijf in Trollveggen :(. Al snel kwamen we erachter dat het kookhok ruim warmer was dan de rest van de camping en precies genoeg plaats had voor 8 Tuintrippers en 1 verdwaalde Nederlandse tourist die haar kookgerei wilde afwassen. Ondertussen was driekwart van de Tripnerds, door toedoen van een van die nerds, verslaafd geraakt aan Pocket Trains dus het warme kookhok was vrij snel omgetoverd tot arcade hall waar naarstig producten over heel de wereld werden versleept op schermpjes ter grootte van roggebrooddoosjes en waar de twee Tuintripbiologen zich vermaakten met een roleplay game; een tafereel wat gedurende de trip nog veel vaker te zien zou zijn. Maar wat wil je ook op vakantie met de informaticahobbyclub.
Wat later op de avond, toen de laatste treintjes op weg waren gestuurd en het Tripvolk zijn buikje rond had gegeten werd het tijd voor een (regenachtig) wandelingetje. Bij de camping bleek een paadje langs een kolkende rivier met smeltwater te liggen waarlangs we een mooie wandeling maakten, resulterend in een aantal spetterende foto's.
De nacht in Trollveggen verliep even spetterend, op sommige momenten zelfs stormachtig, dus we waren blij toen we na de koude nacht onze doorweekte tenten konden inpakken en op weg konden naar de volgende bestemming: Olden.
Een van de hoogtepunten van de vakantie was de weg van Trollveggen naar Olden. Op deze weg kom je halverwege over de Trollstigen, een rit over een bergpad die ronduit magisch is te noemen. Tussen de haarspeldbochten en het ontwijken van naar beneden rijdende bussen door kwamen we de grootste waterval van de trip tot nu toe tegen. We hebben de auto langs de kant gezet, genoten van het uitzicht en veel foto's gemaakt. De weg ging daarna verder over het bergplateau heen, met de wolken aan de grond en er op veel plekken nog sneeuw; de Efteling zou er jaloers op zijn.
Aan de andere kant van de berg lag onze camping, in het dal, waar we onze tent vlak aan het fjordwater konden neerzetten, met perfect uitzicht over het hele fjord. Strak achter ons kamp kwam een smeltwaterrivier met veel kabaal de berg afzetten. Deze locatie leek ons uitermate geschikt voor een sterk staaltje Tuinbarbeque™, dus daar hebben we ons de rest van de avond mee vermaakt, waarbij we de nationale delicatesse niet konden missen: een mooi stuk op de huid gebakken Laks. Gekkies die niet van vis hielden hadden pech met kalkoensmaak.
De volgende ochtend konden de trippers, en één dame in het bijzonder, maar moeilijk hun bed uitkomen, dus pas om half twee reden we weg van ons mooie plekje. Gelukkig leek het de uitbater allemaal bijzonder weinig te boeien dus terwijl de beste man ons uitzwaaide gingen we op weg naar ons volgende avontuur, maar daarover volgende keer meer.
Voor De Trip stond er op de paklijst voor ongeveer twee weken aan kleren. Gezien De Trip ietwat langer zou duren was het zaak in het midden ergens iets te plannen met een wat chillaxte sfeer om het één en ander te kunnen wassen. Na de reis vanuit Olden, gesterkt door Noorse smeltwaterlimonade, komt het gezelschap aan in Lærdal, waar een tweetal hytter klaarstaan om gehoor te geven aan de behoefte naar chillaxtheid in de planning.
De betreffende hutjes zijn voor maar liefst drie nachten voor ons, hoog tijd om in ieder geval de aankomstdag even keihard niets te doen, want het weer is ondertussen ook behoorlijk bijgetrokken. Zeker warm genoeg om eens een sprong in een fjord te wagen, zo meenden een viertal toen nog zo stoere bebaarde kerels. Het water eenmaal op scrotumhoogte veranderde de betreffende kerels echter in ietwat aangeslagen kleine meisjes; een fjord wordt duidelijk gevoed door smeltwater... Bijtend op lippen en met een weinig charmante sprong in het diepe stuk unlockte toch iedereen uiteindelijk het achievement "superkort rondje zwemmen in een fjord". Gelukkig is de douche lekker warm zo ver de boiler reikt (sorry rem).
Dag twee bracht met name een stapel wasbezigheden in elke waterdichte container die we konden vinden, hutjes camoufleren met kabels en natte stukken textiel, bakken in de zon en het spelen van allerhande spelletjes met de zonnebril op. Dit alles na een ontbijt van versgebakken brood in eigen oven, blåbærjam, bacon ost en namaaknutella.
Om de laatste volle dag niet ook in alle relaxtheid aan ons voorbij te laten gaan was er een boottochtje in de buurt geboekt. De betreffende bootjes waren uitgerust met een tweetal tweezijdige peddels en spatschermpjes tegen de druppels. Wat volgde was een prachtige peddeltocht door een aftakking van de Songnefjord, onder leiding van een Tjech, een Canadese en onze eigen Trondheimse waterrat. Halverwege de zonnige reis was een korte wandeling naar een prachtige waterval gepland. Deze wandeling ging over een moeilijk dun en uiterst steil paadje, naar verluid onderdeel van The Old King's Path (één of andere wandelroute van iemand die meende dat ie Noorwegen moest verenigen tot wat het nu is; zal een effectief wandelingetje geweest zijn ☺).
Teruggereden door de langste (en saaiste) tunnel ter wereld eindigt ons verblijf met het weer netjes achterlaten van de fijne huisjes, voor we de dinosaurussapslurpende monsters naar een bijzonder dichtbijgelegen camping sturen. Tja, plannen is moeilijk soms...
Waar we de dag ervoor nog een prachtige kajaktocht maakten vanaf het strand van Flåm (de uitspraak waarvan wisselt tussem Flom en Flaam), stonden we er strak na een nachtje op de camping zo'n 500 meter van datzelfde strand. Gezien we toch maar een enkel nachtje zouden blijven zijn de activiteiten in Flåm simpel gehouden: zwemmen voor de lui die daar zin in hadden. De rest ging mee voor de lol, maar vermaakten zich allen door de Nederlander uit te hangen. In dit geval niet door rond te lopen in oranje shirts of de rekening te delen, maar door wat waterwerken te maken in het beekje dat de fjord voedde. Wat begon als een dammetje in de stroming eindigde met een aantal mannen die met brute kracht en een lange ijzeren staaf de grootste steen van het strand onderdeel probeerden te maken van het bouwwerk.
Na een middagvullend sleepprogramma en wat gegrilde stukjes lokaal beest bij de 'groene' BBQ was het eindelijk tijd om de tip van de kajakguru van gister op te volgen. Vlakbij het strand bevond zich namelijk een gebouwtje geïnspireerd op Vikingschepen waar meerdere lokale biertjes gebrouwen werden. Om het feest compleet te maken verkochten ze plankjes met de 5 biertjes die ze zelf brouwden, iets waar iedereen wel oren naar had na weken van sterk alcoholgebrek. Natuurlijk is Flåm nog wel in Noorwegen, dus merkte rem terecht op dat 'ie nog nooit voor ruim 100 euro bier had gehaald in een kroeg. Rems lege bankrekening mag de pret van de rest natuurlijk niet drukken: bier brouwen kunnen ze wel in Noorwegen.
Het korte (tweede) bezoek aan Flåm verleden tijd wordt gevolgd door een nacht in een hotel in Bergen, de aankleding waarvan een behoorlijke stap omhoog van onze slaapzakken en tentjes, ondanks de duidelijke labels "budget" op de buitengevel. Parkeerplek was even niet beschikbaar vanwege een concert van Iron Maiden de dag er op, niet eens waar we voor kwamen, beste meneer achter de balie. Als enige bende langharig gitaarherrietuig in Bergen die voor de lokale cultuur kwam hebben we ons toch prima vermaakt in een druk, toeristisch maar mooi stadje. Na een kort tripje naar de staatssupermarkt (dat een Noorse monopolie op drank boven de 4,7% alcohol heeft) was het korte bezoek aan Bergen alweer weer bijna klaar. Nog één ding stond er op de lijst: het vieren van DTMs verjaardag! De duurbetaalde drankjes die pas een paar uur terug waren gekocht waren voor de gelegenheid geen lang leven beschoren ☺.